Let’s Learn! checkt: met microlearning meer retentie?
‘Microlearning geeft 20% meer informatieretentie’. Dat schrijft Lenny de Franco op zijn weblog Grovo. Maar wat zou de waarheidschecker hiervan vinden? Klopt dit? Helma van den Berg van Let’s Learn! zoekt het uit.
De aanleiding
De Franco wil graag bewijzen dat er meerwaarde zit in leren met kleinere online teksten en minder vragen, wat je een vorm van microlearning zou kunnen noemen. Hij beroept zich in zijn argumentatie op een onderzoek van Dresden University of Technology uit Duitsland. Uit dat onderzoek blijkt dat korte stukjes content zorgen voor 20% meer informatieretentie.
Een onderzoek naar microlearning door studenten is bijzonder, want in de dagelijkse praktijk zien we niet vaak dat microlearning wordt ingezet tijdens lange schooldagen waar het juist om informatieoverdracht gaat. Microlearning wordt vooral ingezet voor informatieoverdracht in een werksituatie. Uit het Duitse onderzoek blijkt dat het in kleine eenheden opdelen van informatie een goede manier is om die informatie over te dragen.
Het onderzoek
In december 2015 publiceerden de onderzoekers van de Dresden University of Technology hun bevindingen. Ze wilden weten of er bij studenten een verschil zou zijn in resultaten op leervragen na het lezen van een korte of een lange online tekst. Het idee was gebaseerd op het uitgangspunt dat de meeste elearnings bestaan uit content met aan het eind een aantal vragen. Het onderzoeksteam wilde weten of studenten de vragen beter zouden beantwoorden als ze kleine brokjes content hadden gekregen vergeleken met studenten die in één keer een groter deel van de content hadden gekregen en die maar op een paar momenten vragen moesten beantwoorden. De onderzoekers gebruikten een online tekst van 16 hoofdstukken. De onderzoeksgroep werd opgedeeld in drieën. Alle 3 de groepen beantwoorden in totaal 16 vragen. De groep Vaak kreeg na elk van de 16 hoofdstukken één vraag. De groep Medium kreeg steeds na vier hoofdstukken vier vragen. En de groep TweeKeer kreeg acht vragen op de helft en aan het einde van de 16 hoofdstukken. Na afloop kregen alle studenten dezelfde toets met vragen over alle 16 hoofdstukken.
Resultaten
Het eindresultaat was dat de groep Vaak met hun ‘micro’ content en regelmatige leervragen het beduidend beter deed dan de andere groepen. De groep Vaak scoorde 22.2% beter dan groep TweeKeer en 8.4% beter dan de groep Medium. De conclusie is dan ook terecht dat korte stukjes content beter zijn voor informatieretentie.
Waarom is korter beter?
De onderzoekers noemen in hun artikel twee argumenten voor de gevonden resultaten. Het eerste argument is dat studente die in één keer een grote hoeveelheid leercontent en vragen krijgen, zich meer moeten inspannen. Dit gaat ten kloste van het herinneren van de informatie.
Als tweede argument wordt aangevoerd dat de groep die de inhoud met 8 hoofdstukken tegelijk krijgt aangereikt, minder feedback heeft gehad tijdens het leren dan de beide andere groepen. Het langer bezig zijn met alleen lezen van content, voordat met de vragen wordt getoets wat er is blijven hangen, maakt dat de studenten onzeker worden over de mate waarin zij de content later nog kunnen herinneren.
En, klopt het?
Het probleem van de lange teksten is dat er minder interactie is tussen de informatie en de student. Grote hoeveelheden content belasten inderdaad het werkgeheugen meer. Hierdoor wordt de student wellicht onzeker. Het is bekend dat het van belang is om zo snel mogelijk te weten wat je met nieuwe leerstof moet doen. Leren zonder dat je weet wat het einddoel is, is lastiger dan wanneer je het doel kent. Het duidelijk maken van de verwachtingen is cruciaal voor de informatieretentie. Het Duitse onderzoek onderstreept dat dit een belangrijk aandachtspunt is bij online leren.
De gevolgen voor microlearning
In het Duitse onderzoek werd onderzocht of kleine brokjes essentiële informatie beter zijn om mee te werken bij online leren. Om dat te toetsen gebruikten de onderzoekers een leermodel met drie componenten: plannen (planning van het leren), presteren (het leren zelf) en reflectie (denken over hoe je het deed en hoe je in de toekomst beter leert). De onderzoekers noemden deze drie onderdelen een ‘leercirkel’.
De Franco beweert dat microlearning op dezelfde manier werkt. Het geeft mensen hapklare, relevantie, interactieve leerbronnen die ze direct kunnen toepassen. Lerenden ontwikkelen en reflecteren daarmee constant. Een microlearning zou er dan voor zorgen dat de lerende een complete leercirkel doormaakt van werk en reflectie. De Franco beweert vervolgens dat met het vermenigvuldigen van het aantal ‘leercirkels’ ook de retentie van het geleerde vermenigvuldigt. Dit idee is niet onderzocht in het Duitse onderzoek. Het is dan ook niet correct om de conclusies uit een algemeen onderzoek één op één geldig te verklaren voor microlearning.
Eindconclusie
Afgezet tegen de uitkomsten van het Duitse onderzoek kan gezegd worden dat De Franco zijn conclusies te ver doortrekt. Daarmee beoordelen we zijn uitspraak dat microlearning zorgt voor 20% meer informatieretentie als niet te bewijzen op grond van het besproken Duitse onderzoek. Of De Franco te optimistisch is dan wel gelijk heeft, zou vervolgonderzoek moeten uitwijzen.
Geschreven door: Helma van den Berg, microlearning expert Let’s Learn!
Gebruikte literatuur:
Microlearning the assessment factor
Microlearning 20 percent more retention
Kapp et al. “Distributing Vs. Blocking Learning Questions In A Web-Based Learning Environment.” Journal of Educational Computing Research 51.4 (2015): 397-416.