OEB2016 – In the Age of Acceleration: Making Time for Learning
‘Tijd maken voor leren’ past bij de gedachte dat de lerende steeds meer het heft in eigen handen neemt. Met name bedrijven vragen meer eigen initiatief en de lerende heeft door het internet en allerlei soft- en hardware de mogelijkheid om zelf te bepalen wat, waar, wanneer en hoe te leren. De vraag is natuurlijk hoe werkt dat in de praktijk? De trend is dat iemand zoveel mogelijk op de eigen werkplek leert en dan alleen dat wat nodig is. De rest is toekomst. De kunst van het ‘tijd maken’ is hierbij cruciaal.
Expert panel:
Xavier Durochet (BNP Parisbas SA, F)
Marcia Conner (writer, changemaker, impactrepreneur, USA)
Andreas Mack (prof and partake AG, D)
Bij de start van de sessie wordt de zaal gevraagd middels sms hun ervaring te delen met het ‘Tijd maken voor leren’? Heb je tijd, neem je tijd en kun je omgaan met die tijd op een efficiënte manier? Tijd maken voor leren blijkt dan niet zo eenvoudig te zijn, ondanks het feit dat de zaal waarschijnlijk wordt bevolkt door opleiders en dergelijke.
Xavier Durochet, hoofd opleidingen van BNP Parisbas, zegt: banking is globaal, leren lokaal.
Er is dus behoefte aan een strategie, die bovendien rekening houdt met klanten, die vaak meer weten dan bankbedienden. Er is een nieuwe manier van werken en leren nodig. Compliance training zit daarbij in de weg. De primaire behoefte is een direct antwoord op de klantvraag. Er wordt niet veel gedeeld in de bank, buiten de algemene regels en afspraken om. Kern van de nieuwe leerstrategie is de ‘knowledge community’, bestaande uit 70% werkplekleren met ruimte voor de uitwisseling van ervaringen onderling, geholpen door een paar overgebleven trainers, die zich vooral bezighouden met de cultuurverschillen.
Marcia Conner is een dwarsdenker, die aan de weg timmert met haar afwijkende ideeën, waarvan ‘tijd management’ er een is. Haar uitgangspunt is dat de mens het enige is wat we hebben en daar moet je zuinig op zijn. Ze omarmt technologie, omdat we daarmee in staat zijn om ‘domme dingen’ gedaan te krijgen zonder er zelf tijd aan te besteden. Met andere woorden technologie als wapen tegen weggegooide tijd. De kunst is zo goed mogelijk gebruik te maken van resources en ervaringen en zo min mogelijk tijd te besteden aan dingen die niet nodig zijn. We laten ons echter iedere dag weer verleiden, dus gebrek aan tijd hebben we aan onszelf te wijten.
Het onderwijs lijdt hier ook onder. Teveel tijd besteden aan zaken, die ons niet vooruit helpen. De enige waarde van onderwijs is mensen te voorzien van resources en ervaringen, de rest is overbodig. Het kost energie om dat te bereiken, maar maakt duidelijk dat het vooral om mensen gaat. Uiteindelijk is iedereen een lerende of leraar. In de lijn van gedachte is volgens Marcia weggegooide tijd de meest productieve tijd. Tijd verspillen is het echte werk, dat is iets wat je zelf doet en zelf regelt en je dus zelf stuurt. Leren is meer dan cijfers en letters, er is sociaal leren, ervaringsleren, etc. Leren is een 24x7 proces, dat altijd plaatsvindt in relatie tot anderen.
Blijf ik helaas met de brandende vraag zitten, hoe dit eruit zou kunnen zien voor iemand die moéite heeft met leren, keuzes maken, ervaringen verwerken. Het verhaal van Marcia is wat mij betreft interessant, maar onaf en lijkt tamelijk elitair.
De laatste spreker is prof. Andreas Mack, iemand die zich met business innovation bezighoudt. Hij verrast de zaal met zijn uitspraak: ‘Spring, zonder te kijken waar je terecht komt’. Volgens Mack de garantie op een heftig leerproces. Als voorbeeld geeft hij YouTube, begonnen als dating site en nu een partij van wereldformaat.
Onze hersenen werken met een gemiddelde snelheid van zo’n 432 km per uur en zijn vooral bezig met het vermijden van risico’s. Dit kan beter, maar dan moeten we in staat zijn om vooral zinvolle dingen aan te pakken (sense making) en beter leren omgaan met complexiteit, want blijkbaar hebben we daar moeite mee. Belangrijk is dat we leren, om te vergeten en daarmee ruimte te maken voor nieuwe dingen. Als het gaat om het nieuwe denken en doen, dan zijn start-ups ideale omgevingen, om leren op een natuurlijke wijze te stimuleren. Start-ups richten zich op zaken, die nieuw zijn, haalbaar en anders dan de klant verwacht. Dat is niet per definitie een rationeel proces. Grote bedrijven kunnen dat vaak niet meer en vervallen van kwaad tot erger. Hij noemt VW en de Deutsche Bank als voorbeeld. Als je tien, twintig jaar hetzelfde doet, kun je niet meer omdenken, zonder dat iemand je daarbij helpt. De arrogantie van de macht zit dan meestal in de weg en beschouwt verandering als bedreiging.
Het was een plezier om naar de sprekers te luisteren, maar ik kreeg toch ook het gevoel dat hier een elite op het toneel stond, die vanuit een comfortabele positie allerlei dingen kon zeggen. Krijg dan een enorme behoeft aan ‘fact finding’.