Columns

Een overzicht van columns geschreven door de redactie en medewerkers van aanbieders die zich hebben aangesloten bij e-Learning.nl.


Van Splintt | 28-09-2015 | Article Rating | (0) reacties

Twee voor Twaalf

Twee voor Twaalf “Zit er ook een naslagwerk in de module voor als ze weer aan het werk zijn?” Terwijl ze het vraagt kijkt ze gereserveerd, misschien zelfs een tikkeltje streng. Blijkbaar vindt ze het heel belangrijk. “Dan kunnen ze het nog even opzoeken, snap je”. “Twee voor twaalf”, zeg ik tegen mijn generatiegenote en kandidaat klant, “dat zoeken we even op”. Ik knik instemmend en glimlach vriendelijk.

“Daar zat je, op de grond, de encyclopedie aan gort geknipt, maar wel met hele mooie plaatjes van de reuzenzeeschildpad”, vertelt mijn vader. ”Kijk papa, zelf gevonden!”, had ik kennelijk trots gezegd. “Me dure klopie naar de barrebiesjes, maar jij was trots”, verhaalt hij verder. Hij had me willen corrigeren, maar net op tijd liet hij mijn kleine vergissing voor wat het was. “Wat een goed idee!” had hij in plaats daarvan gezegd. Hij glimlacht melancholiek nostalgisch. Ik ken zijn verhaal bijna letterlijk uit mijn hoofd, zo vaak heeft hij het al verteld. 

“Als ze het even kunnen opzoeken, waarom moeten ze dan nog een e-learningmodule hebben?”, vroeg ik me af. 
“Hoe oud is de doelgroep?”, vraag ik iets te serieus. 
“Jonkies, je weet wel”, zegt ze licht zuchtend. 
“Wat zouden ze moeten kunnen vinden in dat naslagwerk?” vraag ik.
“Eigenlijk hetzelfde als de inhoud van de module, maar dan zoals op intranet?”. Het gesprek begint te veel te lijken op een mondeling examen.
“Stel, dat naslagwerk is er al, hoe zou de module er dan wat jou betreft uitzien?”, vraag ik. Haar ogen beginnen af te haken. 

Terwijl ik zijn pc opschoon is mijn vader even uit het zicht. Gestommel op zolder verraadt ouderwets zoekgedrag. “Ja! Hebbes”, roept hij triomfantelijk. Uit een papieren dossiermap haalt hij een ruim dertig jaar oud werkstuk tevoorschijn. “De reuzenschildpad” staat met mijn kinderhandschrift in koeienletters op de voorkant, compleet met het bewijsmateriaal van het knip-en-plak-verhaal. “De reuzenschildpad Harriet is 149 jaar oud”, schreef ik met de kinderhand. 
“Kijk ouwe, zelf gevonden”, zeg ik en google “reuzenschildpad” op zijn pc. “Tjonge”, zei hij, “dat hadden we toen niet kunnen dromen, heh?”. Op Wikipedia  staat het complete verhaal over de reuzenschildpad, compleet met plaatjes. “Nee zeker niet, kijk, Harriet has ceased to be”, grap ik. Ik kijk van het scherm naar mijn kinderwerkstuk en dan nog even naar mijn vader. De barrebiesjes hadden hem destijds 120 gulden gekost.

“Uh, ja, eigenlijk hoeft dat dan niet meer”, zegt ze, “maar ik wil wel dat die jonkies het ook echt gaan gebruiken dan”, zegt ze een tikkeltje streng. 
“Zullen we dan een soort opzoekspel maken”, stel ik voor, “en een apart naslagwerk… Is beter voor die jonkies”. 
Haar ogen beginnen te glinsteren. “Twee voor twaalf!”, zegt ze, “zullen we Astrid Joosten bellen?”. 
Ik wil haar nog corrigeren, maar net op tijd laat ik deze kleine vergissing voor wat het is. “Astrid Joosten, wat een goed idee!”

Huiswaarts gaande vraag ik mij af wie de jongere opvolger van Astrid Joosten zou kunnen zijn. Nog steeds geen idee……

Erik Huisman werkt bij Splintt.


Hoe waardeert u deze bijdrage?




Reacties

Plaats hieronder uw reactie.

Naam (verplicht)

E-mail (verplicht)

Website

Meest gelezen columns

09-10

Retentie en AI

Door: Let’s Learn!